Poradnia Rehabilitacji Medycznej

Spastyczność poudarowa – nadmierne napięcie mięśniowe występujące jako następstwo udaru mózgu. W skutek zmian neurologicznych dochodzi do bolesnego przykurczu mięśni, który uniemożliwia sprawne manipulowanie ręką i dłonią. Spastyczność może dotknąć także nóg, jednak najczęściej obserwuje się zaburzenia w obrębie kończyny górnej.

Szacuje się, że problem dotyczy około 20 % pacjentów, którzy przeszli udar mózgu. Objawy mogą wystąpić nawet 3 miesiące po udarze, dlatego konieczna jest baczna obserwacja i szybkie reagowanie na wszelkie nieprawidłowości.

Jakie skutki może mieć spastyczność ręki po udarze…

Nadmierne napięcie mięśniowe wymaga pilnego podjęcia leczenia, w przeciwnym razie może dojść do trwałych przykurczów i nieodwracalnych deformacji w stawach. Stały ucisk wiąże się także z ryzykiem powstania trudnych w gojeniu odleżyn, a nawet zakrzepicy żylnej stanowiącej dodatkowe, poważne zagrożenie zdrowotne.

Leczenie spastyczności mięśni toksyną botulinową…

Sposobem leczenia spastyczności ręki, który uważany jest obecnie za najbardziej efektywną formę terapii, są zastrzyki z toksyny botulinowej. Skuteczność iniekcji domięśniowych potwierdzają liczne badania naukowe. Ich zaletą jest selektywne działanie – w przeciwieństwie do leków przyjmowanych doustnie, które wpływają na wszystkie mięśnie, toksyna działa jedynie w obrębie mięśnia ostrzykiwanego.

Toksyna zmniejsza napięcie mięśniowe, dzięki czemu znacznie ułatwia rehabilitację. Poprawia zakres ruchów kończyny, łagodzi ból i sprzyja poprawie funkcji motorycznych. Efektywność terapii zależna jest od stopnia zaawansowania spastyczności i wielkości podawanych dawek leku. Pacjent powinien mieć świadomość, że całkowite przywrócenie sprawności ręki po udarze jest najczęściej niemożliwe, jednak leczenie może w dużym stopniu poprawić motorykę, pozwalając na samodzielne wykonywanie podstawowych czynności.

Zastrzyki z toksyny botulinowej podawane są nie częściej niż raz na trzy miesiące. Dzięki temu organizm nie uodparnia się na działanie substancji, a lek nie kumuluje się w organizmie. Ostrzykiwanie powinno trwać tak długo, jak jest to konieczne, choć w Polsce rekomendowany czas terapii określono na 2 lata. Przyjmuje się, że w tym okresie, stosowanie zastrzyków przy jednoczesnym wdrożeniu prawidłowo prowadzonej REHABILITACJI POUDAROWEJ powinno pozwolić osiągnąć założone na początku terapii cele.